6. พรหาฉัตตชาดกเอาของน้อยแลกของมาก[642] พระองค์ตรัสเพ้ออยู่ว่า หญ้า ๆ ใคร หนอนำเอาหญ้ามาถวายพระองค์ พระองค์มี กิจด้วยหญ้าหรือหนอ จึงตรัสถึงแต่หญ้า เท่านั้น. [643] ฉัตตฤๅษีผู้มีร่างกายสูงใหญ่ เป็นพรหม- จารี เป็นพหูสูต มาอยู่ ณ ที่นี้ เขาลักเอา ทรัพย์ของเราจนหมดสิ้นแล้ว ยังใส่หญ้าไว้ ในนุ่มแล้วหนีไป. [644] การถือเอาทรัพย์ของตนไปหมด และ การไม่ถือเอาหญ้า เป็นกิจที่ผู้ปรารถนาของ น้อย แลเอาของมากพึงกระทำอย่างนั้น ฉัตตฤๅษีใส่หญ้าไว้ในตุ่มหนีไปแล้ว การ ปริเวทนาเพราะเรื่องนั้น จะมีประโยชน์อะไร. [645] ผู้มีศีลทั้งหลายย่อมไม่ทำอย่างนั้น คน พาลย่อมกระทำอนาจารอย่างนี้ ความเป็น |